တေျဖးေျဖးႏွင္႔အားမရႏုိင္ေတာအခ်စ္ရမက္မိုး

ေရႊျမန္မာမိန္ကေလေတြမိဘရဲ႔အုပ္ထိန္မူေအာက္ကလႊတ္ျပီးဆုိျပီးေတာ့လုပ္ခ်င္တုိင္မလုပ္ျကပါနဲ ျဖဴေဖြးေနေသာ ကိုယ္လံုးေပၚမွ အဝင္းသားျမင္ေနရေသာ ႏို႔ၾကီးႏွစ္လံုးမွာ တင္းေနသည္ လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ရင္ခြင္ထဲသို႔ဆြဲသြင္းလိုက္ရာသူမကလည္း အလိုက္သင္႔ေလးပါသြားျပီး ဆြဲယူခြၽတ္ေပးလိုက္ေလသည္အခုေတာ႔စိတ္ကိုဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္မႏိုင္ေတာ႔တင္းေနေအာင္ဖက္ထားရင္း တကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ တုန္လာသည္အို...ယားလာျပီ' ကာမအရသာကို အားရပါးရခံစားေနၾကေလသည္မေနႏိုင္ေတာ႔ဘူး...ထိမိေလတိုင္း တံုတံုအိအိအရသာက ဟင္း..ဟင္းမေန႔က ကားေပၚ အထိေတာင္လိုက္လာေသးတယ္...ကားေပၚ မွာ လဲ မမေနာက္က ကပ္ရပ္ျပီး..ဟိုတိုး ဒီတိုး နဲ႔..သိပ္ရြံဖို႔ေကာင္းတာပဲ' 'ေတာက္..ေတာ္ေတာ္လူပါးဝတဲ႔ေကာင္ေတြနဂါးအေမာက္ေထာင္လာသလို တရူးရူးႏွင္႔ တင္းမာေထာင္တက္လာေလသည္။ ပထမေတာ႔ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းျဖင္႔ ဖံုးဖံုးဖိဖိလုပ္ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ႔လဲ မရေတာ႔..လႊတ္ထားလိုက္ရေတာ႔သည္။ပည္႔ျဖိဳးေသာ ဝင္းဝင္းေမာက္ေမာက္ႏို႔အံု ႏွစ္လံုးက မ်က္ႏွာႏွင္႔ မထိတထိ ကလူ၏သို႔ ျမွဴ၏သို႔.....လိင္တံေၾကာင္႔ စိတ္ကိုတျခားအာရုံလႊဲလိုက္ရသည္,သခင္ေက်းဇူးရွင္ မဟုတ္ေပပါပဲလား... ေသြးသားေသာင္းတမူ႔ေၾကာင္႔ သတိရမိသည္ဟင္..က်ေနာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္..မမ' အသက္ ၂ဝေက်ာ္သာရွိေသးျပီး 'မ 'အေတြအၾကံဳမရွိေသးသည္႔ လူပ်ိဳရုိင္းေလးမို႔ရင္ခုန္သံျမန္လာသလို ေပါင္ၾကားမွ လိင္တန္ၾကီးကလည္း တေျဖးေျဖး တင္းတက္လာသည္။ ေနာက္ေတာ႔ ေႏြးေထြးေသာ အေတြ႔တမ်ိဳးကို ခံစားမိလာေလသည္အငမ္းမရ စုပ္ယူလိုက္ေလသည္။ 'ဟင္း ဟင္း.အတင္းထိုးသြင္းျပီး လွ်ာခ်င္း ကလိေပးေနမိေလသည္။ နကိုကမွ ကာမရမက္ထန္ေသာလတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ လူပ်ိဳအေတြ႔ေၾကာင္႔ ေသြးသားမ်ားဆူပြက္ျပီး ' ဟင္းဟင္း...ဟင္းဟင္း 'ႏွင္႔ ေျပာင္းဆန္ေအာင္ ထၾကြလာေလသည္။တင္းမွည္႔ေသာ ေရႊရင္အစံုကို အသာေလး ပြတ္ရင္း ရြရြေလး ဆုပ္ကိုင္ျဖွစ္ညွစ္လာသည္။ဘရာစီယာအတြင္းမွ ျပည္႔လွ်ံထြက္ေနေသာ ရင္သားေထြးေထြးကို အားရပါးရ ဆုပ္နယ္ေနေလသည္။ 'အင္႔..အင္းအင္း..အိုကြယ္..အား' ေၾကာျပင္ကိုဖက္ထားေသာ ထြက္လာေသာႏို႔ၾကီးႏွစ္လံုးကို အားရပါးရ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင္႔ ဆုပ္နယ္ရင္း ေခါင္းကိုငံု႔ကာ ႏို႔အံုၾကီးတလံုးကို ပါးစပ္ျဖင္႔ ငံုစုပ္လိုက္ေလသည္။ ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလဲ..အား...ရွက္တယ္ကြာ..ၾကည္႔ပါလား...ကဲလိုက္တာ..ဟင္း.ဟင္စမ္းတဝါးဝါး လုပ္မိလုပ္ရာ လုပ္ေနမိေလသည္ယခုေတာ႔ ကာမရမက္ေဇာရွိန္ တရိတ္ရိတ္တက္ေနေသာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာကိုမွ် သတိမထားႏိုင္အားၾကေတာ႔ေပ။ အားရပါးရဆုပ္နယ္ရင္း တခါ ဂ်ံဳနယ္သလို စိတ္တိုင္းက် ဆုပ္နယ္ေနျပန္သည္။ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ၾကိတ္ျပီးတဖက္သပ္ ကိုင္ခ်င္ဆုပ္နယ္ခ်င္ေနေသာ မိမိအလုပ္ရွင္ ႏွစ္ေယာက္သား ကာမရမက္ရွိန္မ်ားကလည္း တန္းကနဲထိုးတက္လာေသာ ေႏြလည္အပူခ်ိန္မ်ားလို ရိပ္ကနဲရိပ္ကနဲ ျပသားတိုင္ဆံုးနားထိတက္လာေလသည္ယားက်ိက်ိႏွင္႔ ရြထလာေ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ကိုယ္လံုးတီး မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း ျဖစ္သြားၾကေပျပီ။ ရမက္လိူင္းထန္ေနေသာ လူသားႏွစ္ဦးမွာ ဘာကိုမွလဲ မျမင္ႏိုင္အားေတာ႔ပါေပ။ တဦးကိုတဦး
တင္းၾကပ္စြာဖက္ရင္း အငမ္းမရ နမ္းစုပ္ေနၾကေလသည္လက္ထဲမွ ႏို႔ၾကီးႏွစ္လံုးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင္႔ ၾကိတ္မႏိုင္ ခဲမရ ေခ်မြဆုပ္နယ္ေနသလိုပူေႏြးေသာ အေတြ႔ကို တခါမွမခံစားဖူးေသာအေၾကာအျခင္ေတြ အဖ်င္းဖ်င္း စိမ္႔တက္လာသည္။ 'အား..အား...အင္း.. အိုး..အား' 'အို ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီလဲ မသိဘူးကြယ္..' 'ခဏေလးပါ မမရယ္..က်ေနာ္ မမကို တကယ္ခ်စ္တာ..ဟင္း..' အခ်က္၂ဝ၊၃ဝ ခန္႔ ေဆာင္႔ေပးလိုက္ေသာအခါ တေျဖးေျဖးႏွင္႔အားမရႏုိင္ေတာအခ်စ္ရမက္မိုး ပင္ျဖစ္ေပေတာ႔သည္။